Neslihan Isındere - Unutamam Ki

Gece saat bilmem kaç. Sabah gözlerimi yalnızlığa açmamak için,gözümde uyku,direniyorum durmadan…
Biliyorsun korkarım tek başına uyanmaktan. Yoksa seni özlediğim filan yok. İnan ki yok…İnanmıyorsan gel kendi gözlerinle gör.

Sahi bak hazır gel demişken,bir gün işten erken çıkıp uğrasan ya evime…Hayır düşünme seni özlediğimi,sadece bilmek istiyorum,biliyor musun hala adresimi?
Unuttuysan da sorun değil,telefon eder tarif ederim adresi…

Bu manayla sesini de duymuş olurum. Geçirme hemen aklından,elbette sesini duymayı da özlemedim. Arkadaşlardan duydum keyfin gayet yerindeymiş. Sadece ortak olmak isterim keyfine…

Yada bir sabah kahvaltıya gelirsin
Olmaz mı?
Sen çayı demlersin,ben sofrayı kurarım balkona.
Bu arada kaç şeker atıyordun çayına? Malum epey zaman geçti,unutuyor insan bazı şeyleri…
Ne diyordum? He evet
Kahvaltıya gel hiç değilse,arada çocuklaşırsın sen yine,ben ellerimle beslerim seni. Her yudumunda ben seni,sen yüreğimi doyurursun benim…
Tüm bunları özlediğimden söylemiyorum. Dedim ya tek başına uyanmaktan korktuğum gibi,Tek başına kahvaltı da edemem bilirsin,doyduktan sonra yine gidersin…
Hatta istersen beraber çıkarız evden,yine eskisi gibi el ele. Yürürüz otobüs durağına kadar.Sen binersin servisine,bindiğin gibi en ön koltuğa oturur camdan el sallarsın bana. Hatta belki yine öpücük yollarsın,yüreğinde benim için sakladıklarından.
Ben utanırım gözlerimi kısarım sadece.

Güneş doğdu bu arada,resmini alıp koynuma uyuyabilirim birkaç saat…Sende bu arada düşünürsün tüm dediklerimi
Olmaz mı?

Unutmadan söyleyeyim
Bil sevgili!
Özlemedim dediğim tüm sözlerim birer bahane…
Ve unuttum dediğim tüm sözlerim birer yalandan ibaret…
Özledim;
Seni,
Sesini
Unutmadım;
Ne seni,
Ne de çayı kaç şekerli içtiğini…