Neslihan Isındere - Taziye Tadında

An gelir
Baş başa kalırsın yalnızlığınla
Ne kadar tutmak istesen de sen
Sevdiklerini yüreğinde,
En başında
Gitmek için gelmişlerdir yüreğine
Ve
Farkına vardıklarında
Vazgeçilmez olduklarını yüreğinde
Senden vazgeçmek için
Yarışırlar birbirlerinle...

Sen mesela sevgili!
Gelişinle bayrama çevirdiğin hayatım
Şimdilerde taziye evi havasında…
Ki;
Her gören mahçup bir ifadeyle
Kaçırıyor gözlerini…
Bu kadar mı çok belli oluyor
İçimdeki sensizliğim…
Yüreğimi hiç sorma, Her sabah
Bir umutla açılan gözleri
Gün boyunca varlığını gözlüyor
Yokluğunda çalışsam da avutmaya
Avunmuyor!
Sensiz geçen gecelerde
Gözlerini kapatmak bilmiyor…

Ben ki;
Benden gidişinde
İlk köşe başında düşürmüşken aklımı,
Gözlerinle göz göze geldiğimde
Bağışlamışken yüreğimi sana,
Ve yinede
Senden sonra
Aklım yerlerde
Yüreğim sende iken,
Söyle sevgili
Sen şimdi hangi yürekleri
Taziye evine çevirmekle meşgulsün…