Neslihan Isındere - Söylesene

Gittiğinden beri
Uyutuyorum yüreğimi…
Nasıl uyutmayım ki?
Kendim inanmak istemiyorken
Gelmeyeceğine,
Onu nasıl avutabilirim ki
Gerçeği öğrendiğinde…
Uyumalı o yüzden…

Hep gitmeleri sevdin sen
Her gidişinde bir defa daha öldüm ben…
Halbuki görebilseydim
Kalbinde kendimi,
Söylesene ey yar!
Yakmaz mıydım uğruna bu yüreği…?

Bilmediğim bir acı oturuyor bazen içime
Ne anlam verebiliyorum
Ne adını koyabiliyorum
Öyle bir acı ki, İçin için kıvranıyorum
Tam geçiyor sanırken
Yine gelip oturuyor içime
Daha geldiği gibi tanıyorum...
Sonradan anlıyorum
Tek ilacıydı sende ki o yürek
Ama biliyorum ki
Ne geri gelir o yürek
Ne de eskisi gibi olur artık bendeki bu yürek...

Şimdi
Bana bıraktığın bu acıları,
Yazmaya kalksam satır satır,
Sinemalarda oynatılsa
İbretlik niyetine,
Romanlara konu olsa ders niyetine,
Ve
Başrolde çıksan sen sahneye,
Söylesene adam
Yüzün kalır mı bakmaya yüzüme...?