Neslihan Isındere - Söyleme

Sesini duyduğumda ağladım ya,
Sızladı mı burnunun direği?
O an yanımda olmak istedin mi?
Silmek için gözyaşlarımı…
Gerçi sen hiçbir zaman,
Benim gözyaşlarımı silmedin ki…
Yok sen ağlama,
Sen “baba” adamsın
Hiç ağlar mı babalar?
İçine de akıtma gözyaşlarını,
Göz'ünde “bebeğim” saklı,
Ağlatma onu…
Arada merak etmiyorum da değil,
Annesinin arkasından ağlayan her bebek gibi,
Göz bebeğinde “anne” diye ağlar mı arkamdan?
Yada nefret mi eder? Aylardır göz bebeğine bakamadığım için…
Sen söyleme ona,
Bilmesin göz'ümün içine baka baka,
Göz bebeğin(m) i benden çektiğini..
Seni iyi bilmeli,
Terk etti de,
Bizi hiç sevmemiş de,
İkimiz O'na fazlalık yapıyormuşuk de,
Ama çekip gittiğinde benden,
O gün orada öldüğümü söyleme…
Sonra bakarsın aramaya kalkar belki beni,
Bulmak ister,dolaşır tüm mezarlıkları
Çocuk işte akıl edemez ki,
Senelerdir toprak altında değil de,
Senin gözlerinin dar ağacında sallandığımı…