Neslihan Isındere - Son

Bugünlerde neye el uzatsam elimde kalıyor
Kim girse hayatıma çıkmak için zamanla yarışıyor.!
Çıkarlarken unutmayayım diye olmalı
Kalbimi paramparça edipte çıkıyorlar…
Dert değil.!
Yine ben toplarım kırıklarımı arkalarından,
Tek derdim,
Giderlerken bile tek bir parçam batmasın ayaklarına
Üzülürüm! ...

Bugünlerde böyleyim işte
En ufak rüzgarda savrulacak kadar güçsüz,
Bir adım atmaya yeltensem
Olduğum yere yığılacak kadar beceriksiz
Ve çekip gidemeyecek kadar yüreksiz!
Kendimi düşünsem çoktan giderdim bilinmezlere
Ama ya onlar.!
Tam vazgeçtiğimde her şeyden,aramaya kalkarlarsa beni,
Özleyip vazgeçerlerse gururlarından
Başlamak isterlerse her şeye sil baştan…
Olamaz mı?
Olabilir…

Yada Evet biliyorum
Bu bile olamaz.!

Yüreğimle aklım,oyunlar oynayıp duruyor bana
Yüreğimi dinlesem acı çekiyorum
Aklıma uysam,yüreğimle kavgaya tutuşuyorum.
En iyisi bırakmak ikisini de
Ve ilk defa kendimi düşünüp,
Düşünmemek hiç bir şeyin
Eğrisini doğrusunu…

Yüreğim dünden razı olur zaten,halinden gayet memnun
Kırılsa da başka ellerde,kırılmamasını öğrettim başka yüreklere
Bulur o yüzden sığınacak bir yürek…
Aklımın da aklı varsa,gelmez zaten benimle…

Velhasıl
Bu gidiş başka gidiş
Bu gidiş yüreksiz bir gidiş
Bu gidiş aklı başından alınmış bir gidiş.
Korkakların mesleğiymiş kaçmak
O yüzden kaçmıyorum
Çığlık çığlığa susarak haykırıyorum!
“Bu gidiş,ilk ve son vazgeçiş”