Neslihan Isındere - Ömre Bedel Varlığın

Gecenin ağırlığı üstüme çöküp,kırıyor sanki tüm kemiklerimi.
Aldığım her nefeste kendimi boğup,karşımda duran fotoğrafınla tekrar dönüyorum hayata.

Kırılan tüm kemiklerim,o an sihirli bir değneğe dönüşüyor.
Alıyorum elime birini,ve değdiriyorum gecenin tam ortasına.
Tam ortasından yarılıyor gece.
Yarısına seni yerleştiriyorum,
Diğer yarısına kendimi.
Bir daha karşı karşıya geliyorum seninle.
Bakışlarını gezdiriyorsun üzerimde.
Yokluğunda kaskatı kesilen bedenim,
Eriyor bakışlarınla.
Ben eriyorum ve karışıyorum bedenine...
Nefesimi nefesine katıp,
Birleşiyorum teninle...
Ve birleşiyor gece
Tam orta yerinden...
Senin gözünden bakıyorum artık hayata.
Aldığın nefese ortak olup,
Senden habersiz bırakmıyorum nefesimi gecenin koynuna...
Tebessümün olup
Yerleşiyorum gamzelerine,
Sen güldükçe
Ben ay parçaları oluşturuyorum yüzünde...
Ellerinle dokunuyorum hayata,
Ve sen
Dokunduğun her yerde
Bir iz bırakıyorsun bendende...

İşte sevgili,
Ben sadece bir fotoğrafınla
Kendimden geçiyorum gecelerce.
Birde seninle gelsem göz göze,
İnanıyorum
Senin için her şeyden vazgeçeceğim ömrümce...