Neslihan Isındere - Kızmıyorum Artık Sana

Evet
Ayrılığımızın ilk zamanlarında
Yok oluşumuza sebep
Sensin demiştim…

Kızmıştım kendime
Nasıl kör olabildim,fark edemedim
En başında belli olan bu aşkın sonunu...

Ve kızmıştım sana
Her şeyi bir çırpıda yok sayarak
Sendin ellerini çeken ellerimden.
Nasıl bağlamıştın ki beni sana
İhanetinin ardından bile
Hala ilk günkü gibi
Ruhum bağlı kaldı ruhunda…

Şimdilerde daha iyi anlıyorum
Ne sen,
Ne ben
Aslında tek suçluydu
Bizi birbirimize yazmayan kader…

O yüzden kızmıyorum artık sana
Sevdiği birinin yokluğu
İnsanı değiştirir derler…
Değiştim sevgilim Yokluğunda bile şükrediyorum artık.
Şükrediyorum çünkü;
Bir çok insanın isteyipte
Başaramayacağı kadar çok sevdik birbirimizi…

Sadece tek pişmanlık kaldı içimde
Gözümün içine baka baka giderken sen
Dilimden dökülemeyen son sözlerim kaldı içimde…
Şimdi dönebilsek geriye,şunları söylemek isterdim sana

“Sen; Bu hayatta beni hak edecek kadar yücesin
Sen; Benden gittiğin gün,
Sana duyduğum aşkın o saf beyazına,
Tek bir siyah leke düşmemesi için,
Kalbimi senden sonra ebediyen mühürlemeye değersin”

Ve inan
Gittin diye kızmıyorum artık sana
Tüm kırgınlıklarımı kaldırıyorum rafa…
Zaman her şeyin ilacıdır diye öğretildi
O yüzden giderken açtığın tüm yaralarıma
Zaman sürdüm,geçmesini bekliyorum
Sensiz geçen her gün
Takvim yaprakları gibi eksiliyorum.

Ama yinede sana kızmıyorum.