Neslihan Isındere - Kim Bilir

Kimi insan vardır geceleri sabah edemez,
Kimileri sabahı gece…
Yokluğunda sabahlarım geceyle kavuşuyorda,
Geceleri,bir türlü emanet edesim gelmiyor güneşe…
Yıldızlarla beraber hayalinde kayboluyor çünkü,
Ne zor iş her gece tekrardan,
Hayalini çizmek baktığım her yere,
Hayal dedim de,
Her gece o kadar güzel görünüyorsun ki gözüme,
Marifet güzel görmek isteyen bende mi?
Yoksa vurulduğum o gözlerinde mi?
Bilmiyorum…
Ama aramızda kalsın,
Ben her gece sana bir kez daha aşık oluyorum…
Ta ki güneş doğup,
Gerçekleri yüzüme vurana kadar… Gel sevgili,
Gel al bende kalan son emanetini,
Yada bırak kalsın benle,
Sadece sıkı sıkıya tembihle yüreğime,
Seni unutsun…
Sonrası mı?
Sonrası bir araf,
Sonrası bir ölüm…
Çünkü biliyoruz bizi kavuşturacak tek yer orası…
Ve biliyorum ölen bedenimle birlikte
Seninde yüreğimde öleceğini…
Bu bile bir lütuftur sevgili…
Düşünsene;
Bir hayatı sürdürmeyi başaramayan biz,
Aynı tabutun içine ne de güzel yakışırız. !