Neslihan Isındere - İlk Ve Son

Bir sonbahar günüydü
göz göze geldiğimizde iliklerime kadar işlemişti bakışı
yazdan kalma son günlerini yaşayan kente
gözlerindeki mavilikle yeniden hayat verdi
Ahh o gülüşü...
Gülerken kısılan o gözlerinde,
derin uykuya yatmak ve
her sabah yeniden onun gözlerinde doğmak..
Hayali bile kalbimin atışını hızlandırırken
bunun gerçeğe dönüşü
bir insanın hayata dönüşü gibiydi..
Ve bir gün beni hayata döndürdü.!
uzaktan izlediğim
bakmaya çekindiğim o gözlere
saatlerce bakabilmek,
uyku diye gözlerine dalmak Bir mucize gibi...
Dedim ya,
Onun varlığı yeniden doğuşa kanıttı
Emeklemeye yeni başlayan bebeğin,yürümek için tutunduğu el gibi
Sıkı sıkıya tutunduğum ilk el
Karşılıksız sevdiğim ilk(son) yürek
Uğruna gözyaşı döktüğüm tek adam..
Ve en sonunda her rüyanın
mutlaka bir gün son bulduğunu öğretip,
Geçmiş dört seneyi unutturmayı öğretemeyen beceriksiz bir adam.
Geçmişimden silemediğim Baba bir adam
Tanıştığımız mevsimin hatrına olmalı ki;
Bana hayatımdaki en güzel ve sonbaharımı yaşatan son adam..
Ve ilkler unutulmazmış sözünün hakkını veren güzel adam,
Unutulmuyorsun.. !