Neslihan Isındere - Gözlerimde Gizlisin

Gittiğinden beri çıkmıyorum evden. Karantinaya alınmış hastalar gibiyim. Penceremden içeri sızmasın diye güneş,açmıyorum perdeleri bile. Çünkü dayanamıyor artık yüreğim sensiz doğan yeni bir güne.
Gece olunca ışıkları da yakmıyorum artık. Odamın her köşesi senli anılarla doluyken,aydınlıkta görmezden gelemiyorum her birini. Ve yuvarlıyorum onları da kendimle beraber karanlığın en dibine…

Sesin yankılanıyor bazen kulaklarımda. Yakınını kaybeden birinin,buna kendini alıştıramayıp yaşadığına inanması gibi,inanmak istiyorum gitmediğine,sesini duyduğumda.
İnanmak istiyorum geri geldiğine. Sadece bana görünsen yeter,isterlerse herkes baksın bana acıyan gözlerle. Sansınlar ki,ben kabullenemedim hala gidişini. Yeter ki karşımda göreyim,gördüğümde ölürcesine heyecanlandığım gülüşünü…
İnanmak istiyorum her şeyin düşündüğüm gibi olmasına.
İnandırmak istiyorum kendimi…

Lakin,bir süre sonra ağır basıyor sağ tarafım. Aklıma düşüyor solumdaki boşluğun. Ve çıldırmanın eşiğinden dönüp fark ediyorum,duyduğum ses yüreğimin çığlığıydı aslında. Dayanamıyor yüreğim yokluğuna daha fazla.
Dayanamıyorum artık yüreğimin çığlıklarına daha fazla.
Anılarınla dolu odamdan çıkıp,vuruyorum kendimi yollara…
Kiminle karşı karşıya gelsem,dillerinde aynı söz.
“Gözden uzak,gönülden uzak olur”

Bilmiyorlar ki,
Bu tezi çürütüyorsun sen hayalinle…
Bilmiyorlar ki;
Ben hayalini gizledim gözlerimin içine.
Ne zaman özlesem seni
Kapıyorum gözlerimi.
Girmesede gözlerimiz birbirinin menziline
Bilmiyorlar ki;
Bir göz kırpması kadar yakınımdasın aslında.