Sen gittin
Tek avuntumken yokluğunda ıslandığım yağmurlar,mevsimleri de peşinden sürükleyip gittin. Zaten razı değildim sensiz doğacak güneşe,lakin kışlarıma dokunmasaydın. Bilirsin herkes bakarken ağlayamam. Yağmurlardı gözyaşlarımı saklayan. Her bir gözyaşımda içimden atmaya çalışırken seni,şimdi kimseler görmesin diye içime akıtmak seni,reva mıdır bana?
Sen sustun
Susuşlarına bile bin bir anlam yükledim. Ararken seni kayboluşlarında, “Sen” diye bağırıp duyursam da sesimi tüm cihana,bir tek sana duyuramadım yakarışlarımı. Gün gelip,sonuna kadar açsan da yüreğinin sesini,meyletme sakın o gönlünün sesini bana duyurmaya. Sana yakarışlarımda kısıldı gönlümün sesi,duysa da seni çıkmaz ki sesi...
Ve ben gidiyorum
Tüm baharları sende bırakıp,gözyaşlarıma ortak olacak yağmurların peşinden gidiyorum.
Sana yakarışlarınla kısılsa da yüreğimin sesi
Yokluğunda inlemelerini susturamadığım için gidiyorum…!