Yeni başlangıçlara atıyorum artık adımımı. Seninde giderken dediğin gibi “hiçbir acı sonsuza dek sürmezmiş”. Ayrıldığımızdan bu yana ilk defa hak verdim sana. Tüm haklarımı helal edip verdiğim gibi.
Yokluğunda yüreğime akıttığın her damla,şimdilerde tüm zehrini kusuyor. Beraberinde senide. Hala toz konduramasam da sana,kurtulmam lazım üstüme sinen her bir zerrenden. Adım atmadan yeni bir hayata,sarmam lazım açtığın tüm yaraları. Ve dokunduğunda yeni bir hayat yüreğime,takılmamalı elleri bıraktığın izlerine.
Dağıtıp etrafa saçtığın tüm parçalarımı toplayıp yapıştırdığımda, o eller şifa olup silmeli,ruhumda bıraktığın tüm izleri…
Ve ben artık çıkarken hayatından,ve çıkartırken seni hayatımdan,senden bana tek kalan,kulaklarımda çınlayan o sözün;
“ Hiçbir acı sonsuza dek sürmez”
İçim senle doluyken,
Küfürler yağdırıp,
Kabullenmesem de bu sözünü,
Bugün kapatıyorum artık bu defteri.
Kendime getirdiğin için bir sözünle,
Ve seni bitirdiği için içimde
Şükrediyorum artık,hem acına hem lafına.