Neslihan Isındere - Ey Ayrılık

Ayrılıklara inat yayılayım her bir zerrene..
Sana bakanlar seni değil bizi görsün...
Bırak yıldızlar utansın,
Bu aşkı anlayamadıklarına.
Gel biz aşkı bir daha anlatalım dünyaya...
Gün gelip kapadığımızda gözümüzü,
Doğmamış çocuklara miras bırakalım aşkımızı...
Onlar büyüdükçe,nesilden nesile yayılsın sevgimiz...
Bak ben hep sendeyim zaten,
Sen sanırmısın ki kaybolurum yanından,
Karanlıkta bile gölgen olurum,
Sadece senin bir adım ötende...
Sırf bu yüzden dur işte,
Kapılıp gitme ayrılığın peşinden… Kimi güldürmüş ki,sende gülesin..
Bilmez misin kaç kişi pişman,
Bilmez misin o dillerde kaç küfür…

Peki ya sen ayrılık,
Güldürdüğün oldu mu hiç seveni?
Ömrünü sevmeye adamış bir kalbi,
Elinden tutup sevdiğine kavuşturdun mu?
Her gece iki kişilik yatakta,
Tek bir yüreğin ağlamasına,
Nasıl tıkadın o kulaklarını...
Ey ayrılık,
Sen gerçekten sevenlerin yanında oldun mu hiç?