İnsan eğer isterse
Herkesten fazla zarar verebilir kendine…
Hele ki saplandığında
Kıskançlığın ta dibine,
Köküne kadar kuruyan
Çiçek gibi,
Durdukça kurutur içini…
Bir bombalı saat gibi
Kura kura kendini
Kafasının içinde
Binlerce patlamalar yaratır…
Etrafa saçılan parçaları
Tutar bir tek kendine saplar…
Kendi eder
Kendi bulur hesabı
Saplanan her parçada
Kendini defalarca kanatır...
Umursamadan kanayan yerlerine
Yine de kendi merhem olur
Yaralarına…
Bir nevi şizofrene bağlar
Anlatamadıklarını
Söyleyemediklerini
Tutar kağıda yazar…
Tıkalı kaldığı
Akıl hapishanesinden
Kurtulmak için yazar,
Delirmemek için yazar…
Özetle
Kendi yazar
Kendi oynar…
Öyle bir yazar ki,
Cinayet işlememek için
Kelimelere intihar ettirir…
Geçtiğinde oyun bölümüne
Ölüme sarkıntılık edercesine
Yan yana getirdiği kelimelerde
Kendini bile asar…
Velhasıl,
Bir insan isterse acı çekmeyi
Ne eş
Ne dost
Bunu en iyi kendi yapar...