Neslihan Isındere - Bedenler Sustuğunda Konuşur Ruhlar

+Ne zaman dışarı çıksam
Tüm gözler üzerimde…
N'oluyor sevgilim bu insanlara?
Duymuşlar mıdır dersin uzaklara gittiğini?

-Ama bilmiyorlar, hiçbir yere gitmedim ki ben. Bak yüzüğüm parmağında,parmak izlerim saçının her telinde,ellerimin sıcaklığı bedeninin her yerinde.
Gitmedim ben bir yere
Görmüyorlar mı? En son kondurduğum öpücüğüm,hala dudağının üzerinde…

+Ne zaman göz göze gelsem insanlarla
Yüzlerinde bir tebessüm…
Ne dersin sevgilim
Görmüşler midir dersin seni gözlerimin içinde?

-Gitmediğime inanmıyorlarken,içinde olduğuma katiyen inanmaz bunlar. Baksana tebessümleri,bir anda dönüşüverdi alaycı gülümsemelere.
Boşver
Sadece sen bil yerimi
Ben saklanayım yine göz bebeklerinde
Hadi sende yum gözünü
Görmesinler içindeki beni…

+Ne zaman birine anlatmaya kalksam seni
Unutursun diyorlar bana
Ne diyor bunlar sevgilim
Hiç akıl karımı bu söyledikleri…
-Bırak onlar gittim sansın beni,
Bırak görmesinler gözlerinin içinde yeniden can bulduğumu,
Bırak zamanla çıkaracağını sansınlar aklından beni…

Duyma sen onları
Ne gözünün önünden
Nede aklının köşesinden
Bir an bile olsun çıkmayacağım ben.

Unutma!
Ruhun terk etmeden seni
Ruhum terk etmeyecek seni

Ve gün gelecek
Bu dünyada nasıl ki kavuştu bedenlerimiz
Sonsuzluğun başladığı noktada
Ruhlarımızda varacak kavuşmanın tadına…

O güne kadar
Ne cennet
Ne cehennem
Arafta bekliyor olacağım ben seni.
Çünkü inan bana
Senin olmadığın her yer
Sürgündür bu ruhuma...