Gidenlerin hep bir geçerli sebebi vardır..
Gitmeliyim çünkü diye başlayıp
İçini parçalaya parçalaya sıralarlar bahanelerini..
Sen onlara uyma sevgilim,
Biz onlar gibi sevmedik ki birbirimizi..
Senin bahanelerin kalmak için olsun
Lafa her “çünkü” diye başladığında
Sonu “Seni seviyorum”larla bitsin..
Özenme sen o gidenlere,
Onlar gittiklerinde ceplerinde “keşkeler” biriktirip
Geri dönüyorlar…
Sen kal benim yanımda
Biz o “keşkeleri” birbirimizken ayrıyken
Aldığımız nefeslerimizin adına koyalım…
Herkes hayatın zor kavşaklarında
Pes edip cami avlusuna bırakıyorken sevgilerini
Gel biz birbirimize sahip çıkalım..
Terk edilen yüreklere inat,
Bu hayata nur topu gibi bir çocuk doğuralım…
Ve Adına “aşk” koyup,tek bir yürekte büyütelim..