Neşe Turhan - Zümrüdü Anka Gözleri

Şimdi uzaktı gözlerine
Kaf dağının ardında kalan
Benim dediği anda kaybolan
Zümrüdü Anka gözleri

Sözleri hıçkırıktı dudağında
Sustu
Karanlık sardı dört bir yanını
İçmemişti neden dönüyordu başı

Yakut kırmızısıydı kanı
Damladı ayaklarının dibine
Kanayan yüreği miydi?
Yoksa güller mi ağlıyordu

Yeniden doğmak istedi
Kendi küllerinin arasından Kanat çırpsa doruklara
Meydan okurdu belki zamana

Uzatsa ellerini
Sarabilir miydi yüreğini
Öyle çok üşümüştü ki
Isınmalıydı güneşin bağrında

Karanlığı delmeli
Kaf dağına varmalıydı
Esmek istedi ılık ılık
Ve ulaşmak zümrüdü ankanın gözlerine

Uyanmamalıydı
Sarılmalıydı yeniden düşlerine
Sözler bitmeden
Sarmalıydı hasreti yılları yitirmeden…