Nermin Aydın - Bir Tuhaf Kadın

Sevdada aldanmış aşkta yanılmış
Zavallı nelere çattı bu yüzden
Saf düşündü bundan alık sanılmış
Binbir türlü acı tattı bu yüzden

Riyanın peşinde keskin bilendi
Tanrıdan vefayı her gün dilendi
Biçare yollarda garip dolandı
Dostum dedikleri sattı bu yüzden

Koruyan melekler sağı solunda
Çaba boşa gitmez onun yolunda
Elbet çiçek açar ağaç dalında
Diyerek rüyaya yattı bu yüzden

Yüzünde görüldü çilenin izi
Hiç belli etmedi varsada sızı
Sonunda yerlere çökünce dizi
Yüreğine bıçak battı bu yüzden

Bitirdi yazını sonbahar geldi
Acısı bedende rahatı sildi Yüreği hazanı ilkbahar bildi
Gerçeğe düşünü kattı bu yüzden

Bir yuva kurmuştu var ile yoktan
Oda kısa sürdü bitirdi çoktan
Emeği olmasa korkmazdı haktan
Fırttırıp tepesi attı bu yüzden

Günlük hayatı hep uğraşı çile
Bütün ömrü geçti ağlaya güle
Dışarda vuruşup engeller ile
Içerde yasını tuttu bu yüzden

Duyduğu her sözden biri yalandı
Kendisi severken sevildim sandı
Herkese inandı herkese kandı
Nice yalanlari yuttu bu yüzden

Hasrete yenildi yoruldu bıktı
Dolan gözleriyle etrafa baktı
Derin bir nefesle cigara yaktı
Bütün sermayesi bitti bu yüzden...