Necip Fazıl Kısakürek - Yeni (1982)

Neymiş o, kimmiş o, eskimeyecek?
Ruhiyle, öziyle daima tâze,
Su ve ekmek gibi her zaman aziz…

Cümle son bulmadan bitiriyor gerçek;
Zamanın ardından kalan cenaze.
Hakikat göklerde şimşekten bir iz.

Güzellik hep yeni, yenilik güzel,
Dostunu bulan aşk sonsuz ömürlü,
Sevgili bayatlar ama aşk yeni.

Kalbinde birleşik ebetle ezel,
Ateş çubuklarla alnın mühürlü,
Bizim köyde ara pörsümeyeni!…