Necdet Göknil - Yokluğun Zehir Zemberek Şimdi

Öylesine bir sabahtı..

İşte o gün
O sabah
Bir hançer oldu bakışların
Yüreğime batırdın acımasızca
Ve kalleşçe...
Namluya sürülen bir kurşun olsaydın keşke yar!
Tetiği çekip vursaydın alnımın orta yerinden.
Atsaydın bir çöp konteynerına! ! !
Ya da sevdiğim sahil yolundan
Bir gece
Kimseler görmeden usulca denize salsaydın!
Üstelik balıklar beni beklerdi..
Ekmek kırıntıları atardım onlara her gece,
O gece de
Sen atsaydın beni && ekmek kırıntıları yerine....
Keşke gitmeseydin yar..
Doğrusu içime sindiremedim gidişini.

Sanki gözlerime mil çekildi
Gözlerim perdelendi.
Neredesin yar?
Bu kadar uzak mısın?
O kadar mı uzaktasın?
Ki,
Göremiyorum seni?
Kulaklarım duymuyor sesini...
Birbirimize karşılıklı esen sevda rüzgarı
Bundan böyle
Getirmeyecek mi nefesini?

Büsbütün yalnız kaldım şimdi.
Ve Büsbütün sensiz...
Anlıyor musun,
Duyuyor musun beni yar?

İçim dışım anılarla dolu öbek öbek.
Aklımda fikrimde
Hep &bu& apansız gidişin...

Neyleyim,
Şimdi sen yoksun ki yanıbaşımda?
Tutamıyorum ya ellerini....
Bakamıyorum ya o gözlerine...
Bu yaşamak mı?
Buna yaşamak mı diyorsun?

Sevdiğin yoksa yanıbaşında
Sevdiklerinden uzaksan eğer yıldızlar kadar..
Buna yaşamak mı denir?
Anlıyor musun yar?
Duyuyor musun beni
İşitiyor musun sesimi kentler ötesinden?

O gün
Bir hançer oldu bakışların yar
Yüreğime batırdın acımasızca
Namluya sürülen bir kurşun olsaydın keşke!
Çekip vursaydın alnımın orta yerinden
Yeter ki gitmeseydin yar...

Büsbütün yalnız kaldım.
Ve,
Büsbütün sensiz...
Bilmiyorsun yar
Yokluğun zehir zemberek şimdi...