Necdet Göknil - Unuttum

Ben
Mevsimlerden en çok baharı severdim.
Bir çiçek görsem dalında çiçek açmış
Tomurcuğunu sana benzetirdim.
İçim kıpır kıpır olur,
ocukluğum gelirdi aklıma....
Yaşamak ne güzel derdim.
Gülerdim.
Sahi,
Sen baharı sever miydin?
Unuttum.

Bu şehirde erken uyanıyor
Palmiyeler üzerindeki serçeler..
Palmiyeleri ne çok severdim-bilirdin.
Sahilde dalgın dalgın yürürken bir başıma..
Martı seslerinle kendime gelirdim. Yanımdan insanlar geçerdi...
Ben hüzün dolu,
Birilerine dargın.:
Yolcu vapurları
Karşıyaka'ya hareket ederdi...
İskele kenarında, olta atanlar vardı..
Bakardım,
Hiç birinden sen çıkmazdın.
Okula giden çocuklar geçerdi yanıbaşımdan.
Ellerinde kitaplar,
Yüzlerinde gülücükler.
Mutluluklarını gözlerinden okurdum.
Çocukların her birisi ayrı bir şiirdi..
Ah İZMİR...
Güzelim, soluğum, can bulduğum..
Ne gizemli, ne coşkulu bir şehirdi....