Necdet Göknil - Silinmedi İçimdeki Acı

Silinmedi içimdeki acı..
Gitttiğin günden beri hiç değişmedi.
Sen aklıma geldiğin zaman
Biraz içim acıyor,
Biraz da canım yanıyor &o kadar...

Ne çare arıyorum,
Ne de çözüm yokluğuna...
Alıştım artık sensiz yaşamaya.
Ya da, alışmaya çalışıyorum kim bilir?
Belki de kendimi kandırıyorum &o kadar...

Akşamları yine sahile inip,
Denizi seyrediyorum
Binbir türlü düşünceler içinde..
Ve anlatması çok zor hüzünler var içimde
Hatırlıyor musun?
Hani, kanadı yaralı bir martı vardı..
İyileşmiş!
Şimdi, uçabiliyor!
Nedense verdiğim simit parçalarını yemiyor artık..
O küçük kayalara konup, bana bakıyor.
Ayrılığımızı anlamış gibi...
Yalnızlığımı seyreder gibi
Yaşadığımız günler geliyor aklıma &o kadar..

Gün batışının
Seyrine doyum olmuyor burada..
Bir de dalga seslerini
Gözleri kapalı dinlemek...
O zaman..
Nasıl da içimize huzur dolardı,
Nasıl da mutlu olurduk,
Kucaklamışken birbirimizi...
Keşke sen de burada olsaydın!
Yine beraber seyretseydik bu güzellikleri!
Nasıl olsa gelmeyeceksin.
Bu yüzden sevmiyorum keşke_leri..
Senden gelen bir-iki gülücüğün kalmış yüzümde.
Onları da kenarda yüzen küçük balıklara emanet ettim.
Bir gün gelirsen sana geri versinler diye..
Şu aralar hiç ihtiyacım yok.
Gittiğin günden beri,
Gülüyor muyum, ağlıyor muyum bilmiyorum &o kadar...

Yolcu vapurlarının birisi gidiyor, birisi geliyor.
Biliyorum.
Hiç birinin içinde sen olmayacaksın.
Yolcuların inişini beklemeden
Bana koşup gelerek, Boynuma atılıp, sarılacak kimse yok artık..
Bundan sonra da hiç olmayacak...
Uzaklarda..
Sana ulaşamayacağım bir yerdesin.
Hayır hayır, üzülmüyorum yanımda yoksun diye..
Bir an o günlere dalıp giımişim &o kadar...

Akşam yemeğinde..
Masada bir başıma,
Yapayalnız otururken,
Bir gariplik çöküyor üstüme..
Bir tuhaf oluyorum.
Sevdiğin yemekleri yerken..
Çoğu zaman boğazıma takılıyor lokmalar.
Çok zaman da iştahım kaçıyor,
Bir şey yemeden masadan kalkıyorum..
Bir sigara yakıyorum.
Senden alıştım..
Pencereyi açıyor,
Öyle üflüyorum sigaramın dumanını dışarıya...
Ne garip!
Son zamanlar
Sigaramın dumanında seni görmeye başladım..
Böyle bir şeyin olacağını söyleseler inanmazdım.
Çıldırmama az kaldı! ! !
Beraber yemek yediğimiz akşamları anımsıyorum &o kadar...

Sen yoksun ya..
Geceler bitmek bilmiyor artık..
Ne yastık halimden anlıyor.
Ne çarşaf, ne de yorgan..
Zifiri karanlıklarda
Beynime çiviler çakılıyor seni düşünürken.
Yüz kere, bin kere, milyon kere...
Sonra bir daha, bir daha...
Zor uyuyorum,

Bundan sonra gözlerin yok! !
Saçların yok! !
Bu gece de sen yoksun
Sevdiğim geceler en büyük düşmanım oldu artık! ! !

Bilmiyorsun.
Sen yanımda olmayınca..
Ben her gece ölüyorum.
Her gece,
Yokluğunda yok oluyorum..
Ve
Benliğimden çıkıp, kayboluyorum&o kadar...