Necdet Göknil - İstanbul Güzelliğinle Seni Öldürmüş

İstanbul Güzelliğinle Seni Öldürmüş
Gitme dedim
İstanbul büyük şehir
Başka şehirlere benzemez
Her sokağı gizemli
Her semti bir şiir
İstanbul güzellikleriyle seni boğar dedim.
Issız bir sokakta kim vurduya gidersin
Yüzüne bakan olmaz
İstanbul seni öldürür dedim.
Hiç anlamazsın denizinden nasıl vurgun yediğini...
Gece olunca,
Bir tokat gibi yüzüne vurur rüzgarları...
Tir tir titrer her yanın
Üşürsün
Geceleri yalnızsan
Hele, bir de sevdiklerini düşünüyorsan.
Bilemezsin
Yüreğine saplanan,
Yalnızlık bıçaklarının nerden geldiğini...
Bir başına kalırsın..
Üzülür, şap gibi ağlarsın..
Yavaş yavaş tükendiğini anlarsın.

Gitme dedim
İstanbul büyük şehir.
Yapamazsın, yaşayamazsın İstanbul'da
Yabancısın, barınamazsın dedim.
Zamanla alışırım.
Seni daha kolay unuturum,
Kalabalık caddelerinde gezer
Kendimi avuturum dedin. Gidişini görmemek için
Arkandan bakamadım

Sana kaç kere söyledim
Yapma dedim
Gitme dedim
İstanbul büyük şehir
İstanbul başka şehirlere benzemez
İstanbul'da bir başına yaşamak zordur.
Dünyanı başına yıkar
Altında kalır, ezilirsin.
Sen yanmışsın, yakılmışsın
Sen tükenmişsin, sen bitmişsin
İstanbul' un umurunda olur mu sandın?
O sana yine gülerek bakar..
Kollarını sana açar..

Yapma dedim
Etme-eyleme
Gitme dedim
Dinlemedin
Hiç vazgeçmedin
İnat edip gittin
Aynayı eline al da yüzüne bir bak
Nasıl kendini bu dayanılmaz acıların içine ittin.
Nasıl bu kadar değiştin?
Bak İstanbul yine aynı
Yine güzel...
İstanbul'da sen kaybettin.

Şimdi İstanbul başka yalnızları beklemekte...