Necdet Göknil - İ N T İ Z A R - (2)

Bir yaz yağmuru olup,
Sokaklara düşeyim.
Damla damla ıslatayım anıları...
Yüzüm, sırılsıklam olsun.
Yağmurlar
Gözlerimden hiç dinmesin.

Arkadaşlarımla, dostlarımla
Karşılaştığımda,
Hiç biri beni tanımasın, bilmesin.
Bir başıma sokaklara düşeyim...

Pişman olduğum,
Kederler içinde boğulduğum zaman,
Dertlerimi, kimselerle paylaşamaz olayım.
Kimseler konuşmasın benimle..
Aramıza kalın duvarlar örülsün...
Yalnızlığım, kördüğüm olsun
Yalnızlıklar içinde..
Güvendiğim dağlara karlar yağsın
Karlar üstüne...

Sevinçler,
Mutluluklar,
Benden bir adım önde olsun.
Yıldızlar kadar uzak olsun
Yakalamak, tutmak
Hayallerimden bile ötede dursun.

Binip, gideceğim her otobüse,
Her yolcu vapuruna,
Dinlenmeden koşayım.
Tökezlenip, düşeyim.
Başımı kaldırımlara çarpayım! ! !
Dizlerim parçalansın! ! !
Elim-yüzüm kan revan içinde,
Binip, gideceğim otobüsün, Yolcu vapurunun hareket ettiğini
Çaresizlikler içinde seyredeyim...

Yangınlarda yanıp, tutuşsun yüreğim.
Denizlerde balık bile olsam..
İçimdeki ateş hiç sönmesin.

Kuş olsam da,
Kanadımı kopartsınlar.
Kaçacak delik arayıp, durayım.
Ağaçlar, otlar arasında...
Sonunda,
Bir kedi yakalayıp,
Afiyetle yesin beni! ! !
Yatağıma çiviler çaksınlar,
Kaktüslerle süslesinler..
Delik deşik olsun her yanım.
Buzdan yorgan örtsünler üzerime..
Yastığımda ısırgan otları çıksın.

Uykulara dalarken,
Tabancalar çekilsin.
Hasret kurşunları atılsın.
İçimde,
Hüzün bombaları patlasın.
Her parçam bir tarafa dağılsın! ! !
Cımbızlarla toplasınlar bedenimi! ! !


Sensiz düşüncelerim,
Göz kapaklarımı hiç kapatmasın.
Karanlıklar,
Karanlıkar içinde çoğalsın.
Sabahlar hiç olmasın...
Bir günüme değil,
Bir saniyeme bile, güneş doğmasın.
SENİ SEVMİYORSAM EĞER...