Necdet Göknil - Bir Hüzün Yağmuruydu Ayrılığımız

Bir hüzün yağmuruydu ayrılığımız
Kara bulutlar altında ıslandık durduk
Belki de boşu boşuna üzüldük
Aramıza engeller koyduk
Kimselerin gücü yetmedi bizi ayırmaya
Biz ne yaptık
Karanlıklara yolladık sevdamızı
Kendi kendimizi incittik
Kendi kendimizi yaraladık
Acımasızca
Kendi kendimizi vurduk

Biliyorum bunlar da geçecek
Elbet çektiklerimiz bitecek
O soğuk ayaz dolu
O koyu karanlık gecelerde
Alev alev
İçin için yandığımız
Düşüncelere dalıp
Hıçkırıklar içinde
Ayrı yastıklarda yatıp
Aynı yalnızlığa uyandığımız sabahlar
Tüm zorluklara inat
Bir gün mutlaka bitecek

Göreceksin
Üstümüzdeki sis bulutları dağılacak
Hiç beklenmedik
Hiç olmadık bir zamanda
Aşkımıza güneş doğacak
Bir bebek yüzü gibi aydınlanacak günlerimiz
Yeniden tomurcuk olacak yüreğimizdeki sevgi
Sil baştan başlayacağız hayata
Yine yeniden
Yeniden çoğalacağız yüreklerimizde
Yeniden birbirimizde yalnızca biz olacağız

Bunun için Seni kaybetmeyi bir daha göze alamam
Sana gelen
Halimden anlamayan
O çıkmaz sokaklardaki yalnızlığımı
Haybeden içime atamam

Şimdi zaman o zaman
İlk adım benden Papatya Gözlüm
Korkusuzca
Kaygısızca
Sana geliyorum

Bitsin artık çektiğimiz bunca çile
Bu kahırlar
Bu yalnızlıklarda yok olmak bitsin
Sıra sende
Son adımı da sen at
Bekletme
Apansız çıkıp gel
Topla kendini
Hadi o huzur dolu bakışlarınla
O çocuksu gülümsemenle gel
Gel ki
Bitsin bu sessiz çığlıklarımız
Gel ki
Ne yaşadıysak kötüden yana unutalım
Bir paçavra gibi çöpe atalım

Kalbini sıcak tut
Yine
Yeni baştan yüreklerimizde çoğalacağız
Yeniden birbirimize aşık olacağız

Fazla gecikme ne olur
Apansız çıkıp gel
Göreceksin
Yeniden bir tende iki can olacağız