Nazmi Sancar Yıldırım - Kasım

Düşünmezdim kimseyi böyle
Sen düştün yüreğime
Bir Kasım gecesi.

Bir karanlığın içinde duruyorum
Karanlık gidiyor, ben kalıyorum
Rüzgar vuruyor yüzüme
Savruluyor suretin
Hazan gülleri düşüyor
Ellerimden
Asılıyor suratım
Alışamadığım özlemin
Yine bir Kasım gecesi gitmiştin
Gelişin gidişindi aslında
Fark edememiştim…

Bir hasretin içinde duruyorum
Hasret kalıyor, ben gidiyorum…
Bakmazdım kimsenin yollarına böyle
Ne yaptın bana söyle
Güldün bir kere, bitmiyor yasım
Yıllarım saklıdır, aylardan Kasım…

Sonbahar burukluğu vuruyor avuçlarıma
Bir bir dökülüyor ümitlerim
Sararıp solan hayallerim
Yerini alıyor bir lahza korku
Senelerim saklıdır, aylardan Kasım…
Sarı siyah bir renk alıyor çevrem
Gökyüzü rengini çalıyor dağlara
Neden değişiyor ki çehren
İlkbahar kavuşmanın müjdesi
Sonbahara düşüyor hazin hicran
Baharın suçu yok
Ayrılıklarımız yakan…

Şimdi kırlangıçların göçme vakti
Gökyüzü daha da yorgun
Gelmedi mi kavuşmanın vakti
Yetti yüreğime bu kanlı vurgun
Sevmezdim kimseyi böyle
Nasıl kondun gönül dalıma
Hüzne yansıyınca aslım
Yıllarım saklıdır, aylardan Kasım…

Geceler çok uzun, ulaşmıyor sana yollarım
Senelerim saklıdır, aylardan Kasım
Sonbahar acı veriyor, kırılırken dallarım
Yıllarım saklıdır, aylardan Kasım…

Yakmazdı yüreğimi böyle
Hiç bir duygu, hiç bir hasret
Hissetmeseydi geleceğini…
Sana sakladım umutlara sardığım en güzel dileğimi
Çaresizliklerin bittiği
Bir Kasım Gecesi…