Bir kız varmış;
Bir ömrü
Uyuyarak geçirmiş
Öyle uzun uyumuş ki
Uyandığında
Mevsim kışmış
Kar kapıya dayanmış
Zavallı üşüyormuş
Etrafına bakmış
Pek bir yalnızmış
Demiş
"Ben aşık olacaktım
Sevdiğimin yoluna ömrümü verecektim
Omuzunda uyuyup
Omuzunda uyanacaktım"
"Günaydın" demiş bir ses
"Sen treni kaçırdın
Mevsim kış
Artık ne vereceğin
Ne alacağın kaldı hayattan"...