Ne yaralı insanlar gördüm
Kan damlıyordu yüreklerinden
Her şarkı mızrap gibi dokunurken ciğerlerine
Kan kusar gibi sözler dökülüyordu dillerinden
Sığmıyorlardı yere göğe
Geçmez diyorlardı bu yara geçmez
Öldürür erkenden
Unutmak sözcüğünü almıyorlardı ağızlarına
Yakıştıramıyorlardı sevdalarına
Nemümkündü unutmak, onların sevdası ölümüne
Sonra bir gün
Yeller esmiş buluyordum yüreklerinde
Yeni bir çağ açılmış
Sorarsan; bu defa en gerçeği, üstelik tam aradığı gibi
Haklılar "eskiye rağbet olsa bit pazarına nur yağardı"
Ah! çağdaş aşıklar
Ah! hiç unutmayanlar, unutamayacaklar
Hepiniz bulana kadar yenisini
Buldunuz mu birisini
Ne dünü hatırlarsınız ne bugünü
Yarınların hayali ile geçirirsiniz günü
Sonra yine yeni bir yara
Yeni bir acı
Sözleriniz yine zehir zemberek
Başlarsınız kaldığınız yerden
Bu bir kısır döngü...