Naime Özeren - Gidiş Bileti

Yüreğime ayrılığın acısı çöreklendikçe
Avutmaya çalıştım kendimi:
'Bu ilk ayrılışım değil,, dedim sessizce…
Daha önce de ayrılmıştım öğrencilerimden
Hem de bir iki üç değil,kaç kez…
Her yeni doğan gün yeni bir umutsa
Her yeni tayin de yeni bir ayrılıktı.
Her ayrılık bir albüm anı,
Geride bırakılan bir avuç dost
Ve bir sınıf dolusu tertemiz minik kalpler.

Büyük bir umutla sarılırdım yenilerine her seferinde
Bu kez mutlaka tamamlarım diye;
Yeni bir tayin çıkar kanatırdı yaramı eskisi kapanmadan.
Bunları da kaderlerine terk ederdim mezun edemeden.

Yerime gelen elbette alırdı kutsal emanetlerimi
Şüphesiz üzerlerine titrerdi de
Ama ne zaman öğrenirdi? :
Ayşe'nin üvey annesinden çektiklerini, Ahmet'in simit sattığını,
Ömer'in altını ıslattığını…

Gittiğim yerlerde yeni Elvan'lar,Emin'ler sarardı yaralarımı.
Onlar, benim yarım kalmış öykülerim,
Tablolarım, bitmemiş senfonilerim,
Çıraklık devrimin eserleriydi.
Derken bir gün son eserimi tamamladım.
Bir veda gününün sonunda ayrıldı yollarımız
Dağıldık dört bir yana,
Bir kristal bardağın kırılan parçaları gibi…

Bilet almaya giderken düşündüm derin derin:
'Bunlar eser mi,şaheser mi?
Çıraklık mı,kalfalık mı,ustalık mı? ,,
Karar veremedim.
Sonra elimdeki biletime baktım da:
'Hayret! ,,Dedim kendikendime,
Acaba yanlış mı aldım?
Bu seferki gidiş- dönüş değil,sadece GİDİŞ.