Müzehher Gökmen - Yaşamın İyilikleri

soluyan çiçek!
söyle onlara
nemlenince gözleri
beni sende arasınlar
üzerlerinde kalmaz hiç
koyaklarına çektiğim ışığı
ben bile bulamam
bir şiir bulurlar bir de çiçek sesini

ikibinonsekiz