Müzehher Gökmen - Sıyrılmak

kendini tutamaz silerken
yere düşürdüklerine
eğilirken eller
bitiştiremez kırıkları
temizlerken döker
hapsettiği yaşamı

hayallerden uzakta
ait olandan başladı
hizaya, insan eriyendi
bitiştiremiyordu hayatın karşılığında
yaş aldıkça zamanla

kalabalıklarla doldu
fânûsun içi geç kalırken
bir telâşla düşerken
kalabalıkta eller, yüzler
kendini buldu kendine çekilen

ikibinyirmi