Müzehher Gökmen - İncinir, Dağılır, Toplanır

parmaklarından usulca kaydı
sevinç, çığlık
buğulara çizilen
eriyen camda
sardı, dürdü yalnızlığı
taşa bırakılan
incelen yaprak
dokundu suyun gözüne
büyük sustu

kirpikleri ısıttı göğün
ışığın yedi rengini
soğuk yıldızları
tuzlu suları
kattı rüzgâra
beklediği yerde
kıvrıldı, uzadı yürüdü duvar

kaç duygusu varsa
yıkadı külleri
geçmeyen ağrının uğultusu
telaşla gövdesinde
değiştirdi rengini
yine de durulmadı
dinmedi ağrı
incindi, inceltti

acıda alıştı
eklene eklene
yüreğinde umudu dağıtmayı

ikibinyirmibir