Müzehher Gökmen - Gözlerin Aynam

göz bebeklerimde oturan özlemin
yazgısıydı kaderin
usul usul değdi
ömrün ömrüme
kalbimin damarlarına çizilen mavi
eriyor ellerimde

sana dönük bekleyiş
geçirdi avuçlarımdan aynaları
yıldızları ektiğim gönlünün
gözlerine yaslandım

silindi kıyılardan esen toz bulutları
kıskıvrak sardı adın
dolaştı benimle
gönlümün mahzeninde ılık gözlerinin ışığından sızdım

rüzgârın bıraktığı
dudaklarımda bir ıslık
kıyılardan topladığım gülüşlerin
gözlerimde asılı

senden bir izdi
okuduğum şiirleri tükettikçe inceldim
saçının tellerinden
baharları çaldım
gözlerinden yaktım şehrin ışıklarını

ikibinonsekiz

Müzehher Eylül Gökmen