Müzehher Gökmen - Diken Ezgisi

hançerin kanattığı
ölüm gibiydi kaybettiği
dünyanın kalbine düşen
rüyalarını bölen güneş
kalkmak için çoğu zaman
kırıklarından doğrulur

bulunamayan yerde
çıktığı yüksekten
sobeleyen cesaret
ses kırılgan bir ayna
büyütür özlemi
taşın dalgınlığında
sarar saçlarını güneşin yalnızlığında
yağmurun rûhu

gökyüzünden denize atılan
dikenin birçok adı var
özledi uzayan zamanla
bulutun gül arayışını
dirseklerin izi
bırakıldı masaya
göğsünden geçirdi
harfleri mürekkep

ikibinyirmi