Müzehher Gökmen - Ân İkiye Bölündü

yüzlerimizden kazındı
içimizden açılan
kovuğu
gizemler doldurdu
yüreğine tırmandığım
dağdın
temmuzda yandım
...
ellerinden ayrılalı
yazın bile
üşüyor ellerim
hiç kaymadın
yüreğimden
bir yıldızdın

ikibinonsekiz