Muzaffer Kalaba - Özgürlük Çiçekleri

Sizi çok.
Sizi çok seviyoruz öğretmenim.
Bize;
Neler,neler öğretin.
Dünyanın yuvarlak olduğunu.
Ve
Durmadan döndüğünü söylerdin.
Söylerken de;
İçinde dönen dolapları,
Birer, birer eklerdin.
Dokuz köyden kovulsanız da,
Onuncu köyden seslenin derdin...


Bazen;
Şarkılar,türküler söylerdik,
Özgürlükten yana.
Bazen;
Güvercinler çizerdik,
Kanat çırparlardı barışa.
Bazen de;
Halaylar,delilolar çekerdik,
Kardeşcesine kol-kola. Boşuna değil elbet,
Bunca emek,
Bunca çaba.
Ve
Tek bir yumruk,
Tek bir yürek gibi,
Kardeşcesine bir arada kucaklaşma...


Elbette ki öğretmenim elbet,
Eğer;
En kutsal değerse,
Verilen emek.
Eğer;
Özgürlük,özgürlük diye,
Haykırıyorsa bunca yürek.
Elbette ki;
Öğretmenim elbet.
Getireceğim size,
Renga renk,
Özgürlük çiçeklerinden,
Getirecim hem de demet -demet...