Muzaffer Kalaba - Ne Sevdan Biter Ne Kavgan

Cananım;
Maziye daldım bu gece.
Şöyle bir baktım,
Acılarla yoğrulmuş,
Geçmişimi hatırladım düşününce.
Neler, neler yaşamış,
Ne hain pusular kurulmuş,
Ne oyunlar oynanmış sinsice.
İnsan nelere katlanıyor,
Cananını yürekten sevince.
Nice vurgunlar yendi,
Nice bedeller ödendi,
Ne zindanlar yol eylendi,
Bazen;
Faili belli cinayetler işlendi,
Sonradan da,
Adına failli meçhul denildi...
Bazen;
Yolumuza tuzaklar döşendi.
Bazen de;
Aramıza parmaklıklar,
Tel örgüler çekildi.
Ama kar etmedi hiç birisi...

Yine de,
Dilden dile şarkılar,
Dilden dile türküler söylendi...
Yasaklı kalemlerden,
Şiirler, destanlar yazıldı,
Ve
İsmin bir daha silinmemek üzere,
Kalbimin derinliklerine kazıldı.
Ben sende bir can,
Sen bende olmuşsun,
Gönlüme taht kuran bir canan.
Sanma ki,
Yaralar sarılmaz,
Bulunmaz derdimize derman.
Böyle gelmiş,
Böyle gitmez bu devran.
Olsalarda Sultan Süleyman.
Verilse de katlime ferman...
İnan,
İnan ki;
Ne sevdan biter,ne kavgan...
Böylesine tutkunum sana,
Ey sevgili canan.
Cananın kendisi sanki bir parça vatan...