Mutlu Çelik - Son Mektup

Merhaba,
Kötülüklerden habersiz, bir bebek gibi
Aldatılmışlığa şaşıran gözlere
Sonbaharda çöpçülere acıyan,
Ve bilincinde açlıkla, bombanın.
Haine, kahpeye
Esarete, zalime
Meydan okuyan
Ve
Beyaza hayran
Gülen, ağlayabilen
Sevdiğim
Beni seven
Merhaba.
Bir daha yazabileceğimi hiç sanmıyorum
Belki cevabın da elime geçmez.
Bu öyle bir gidiştir ki bebeğim
Bir giden asla dönmez.

Şiir gibi yazdım değil mi
Bir daha yazamamanın düşüncesinden.
Bu yolda kaç şair gitti bilmem ki
Vuruldu, asıldı düşüncesinden.

Üzülmek hakkındır senin bilirim
Ama yıkılmak asla yakışmaz,
Yüreğin susmadan üzül bebeğim
İnsana suskunluk asla yakışmaz