Mutlu Çelik - Kalemimle Kavuştum

Kalemimle kavuşturdun sen beni
Yıllar oldu ayrı düştük onunla,
Yaşamadan yazamam ki ben dedi
Yüreğim de hak vermişti hep ona.

Kağıda hasretle geçmiş yılları
Anlattı ağladı tüm olanları,
Ne geçen zamana kızdı bir kere
Ne de affediyor o yalanları.

Acıyı derdi hep içine gömmüş
Bir gün yaşamamış o her gün ölmüş
Sabredip beklemiş gün gelir diye
'şükürler'diyor,bu günü görmüş.

Kalemim anlattı yürek dağladı
Kağıdım,'ben yetmem bu derde' dedi.
Şu tutan ellerim yazdı çağladı
Gözlerimse kalem kalem ağladı...