Mutlu Çelik - Gülüm

Gittiler,
Sonunda hepsi gittiler.
Sağolsunlar ama
Beni mahvettiler.
Sanırlar ki teselli ettiler
Oysa
Seni beklettiler.

Kuzunun üstünü örttüm
O'nu
Sen gibi “kuzum “ diyerek öptüm.
İki gündür ağlıyordu
Ta ki bu gün
Bu gün
Toprak üstüne örtülünce
Ve seni…
Seni…
…….
Afedersin…
…….
Sonra hiç ağlamadı
Sanki
Sen Tanrı'ya kavuşunca
Toprakla buluşunca
Anladı.
Nedense bir daha
Bir daha hiç ağlamadı.

Eş dost sağolsun
Bizi hiç yalnız bırakmadı.


Annen yukarda
Kuzunun yanında.
O da
O da hep ağlıyor
Herkes hep ağlıyor
Be Gülüm,
Benden başka herkes ağlıyor
Herkes seni “gittin” sanıyor.


Ne çok sevenin varmış Gülüm
Ne çok yardım ettiğin,
İki genç kız geldi bu gün
Hani gizlice okutup büyüttüğün.

Benden bile gizlediğin
İyiliklerin vardı bu gün başında,
Bu gün be Gülüm
Seni gördüm, akıp taşan her gözyaşında.


Ben hiç ağlamadım
Ağlamayacağım da…
Hem niye ağlayayım
Sen varsın her yanımda.
Sana çarpan genç çelenk yollamış
Tutukevinden,
Bir bilse sen değildin
Vurduğu,
O
Bir yuvayı yıktı
Canevinden….


Gülüm
…..
Heryan sen,
Sen her şeydesin.
Seni bizden böyle alanı
Allah kahretsin….


Gülüm
……
Kitaplarını öğrencilerine verdim
Eminim sen de öyle isterdin.
Yatağımıza, o dalga geçtiğim örtüyü serdim
İnan onu ben de severdim…

Gülüm
……
Bil ki her şey bıraktığın gibi kalacak
Masadaki şebboylar hiç solmayacak.
Gülüm,
Kuzumuz büyüyünce ancak bu görevim
Yanında son bulacak.


Hani
Başım ağrısa “bana geçsin” derdin Gülüm
Bak şimdi yüreğim acıyor.
Ne olurdu keşke
Beni alsaydı ölüm
Keşke…Gülüm….

Hani
Hapşırırdın da
“çok yaşa” derdim
“hep beraber” derdin sen
Gülüm,
Hep beraber olamadık ama
Hep beraber öldüm ben…..


Gülüm
“Her şiirini ilk bana oku” derdin diye okuyorum
Gülüm
Gülüm
Seni
Seni çok özlüyorum……….