Müştehir Karakaya - Yusuf'un Sayıklamaları

Beni böyle bırakma yapayalnız
Doğduğum şehirler çok uzakta
Ben yusuf'um kuyuların emzirdiği çocuk
Beni besleyen çöl artıkları
Ayaklarımın değdiği her kıyı girdap
Serapa susamış bir bedeviyim
Durma öyle selam söyle yüceden
Bilmem hangi türküdür
Yarım kalmış geceden

Hoyrat bir ninni canımı yakıyor
Sarı ve hüzün iki devin dişleri
Bir masalın içinden ruhumu kemiriyor
Kadim bir sofradan bana sunulan zehir
Kankırmızı gömleğimi yırtıyor
Boynumu büktüm kuyuya bir ip sal
Kurda kuşa yedirtme beni
Tüllerin ardında bıraktım sitemleri
Saraylarda da ölmek işim değil Yola sür beni
Kölen olayım

Hangi dağdan koparıldım, başım esrik
Yüreğim kavi, gözüm pektir
Bana sunulan ezadır nasibim
Çölü geçtim dağa vurdu cesedim
Bu tarifsiz sayıklamalarım
Puslu göllerin içinde çırpınışlarım
Bir başıma
Hayra alamet değil

Koyversem yüreğimi boğulur muyum
Bana bir rüya söyle tabirini bileyim
Yoksulluklar ülkesinin esin perileri ey
Öldürün beni.

Çöllerden geçtim susamadım
Bir saray başında vurdular beni