Müştehir Karakaya - Ses Perçin Tutmaz

Önce insan bilmelisin attığın her adımı
Ayakkabıları yırtık bir adamın
Adımlarına bedel bir insanlığı
De ki bir başına bir adamı soyamaz kimse
İçinde birden çok canavar yoksa
Yoksa kayıtlara geçmiş bir sesin ahengini
Çarnaçar tüketmek delil olarak
Bir dram yaratmak için bile olsa

Hadi sen yenilemedin kendini diyerek
Balçık ve kilden bir denek
Sesinin sesime ulaştığı demde
Mecburi yıkılıştan daha çabuk silerek
Bir abide gibi dimdik duruyorsun
Sesin var sesler içinde
Mayanda toprak kalmışsa biraz
İnsan olarak kalmak isteyişinden
Nefesin nefesinden
İnce bir damar çekilse ensenden
Be hey insanlığın vahşi yavruları
Kedinin aslana hırlayışı gibi
Yoksulluğun içimizdeki sesi
Nereye gitse perçin tutmuyor
Bir tapınaktan öbür tapınağa
Çünkü ses büyütse de adımlarını
En sonuna kuşkuyla bakışıyor

Şimdi gel yırtık ayakkaplarımı yamala
Islak ayaklarım perçin tutmayacak nasılsa