Müştehir Karakaya - Özgürün Kanatları

Akşam kendini salıverirse doludizgin
Kanadı kırık bir kuşa dönüşür düşlerim
Bir koyu mavilik hasreti içerimde
Yalnızlık ve sitem dolu
Özgürce mavi düşlerime aldığım sis
Dudaklardan dökülürken gri bir kente
Özgürün kanatlarından
Bir arkadaş gülümsemesi yayılırken
Yüreğime;
"Yorgun alışkanlıklarına koşan herkes
Bir sonbahar grisindeki bu kente
Bir de
Mikrofon ardındaki yüreğinin gülümseyişini
Sesine yansıtırken"
Ben aşkın tarifini en yabanıl yanıyla
Okuyor olacağım

Ve derken yağmur yağacak Plakçılar yine gümbür gümbür çalacak
Akşamın yorgunluğundan dönen insanlar
Sığınacaklar siyah şemsiyelerinin gölgelerine
Bu gri kentin baharında bir akşam
Özgür ve ben
Özgürün kanatlarıyla uçup
Belki bir sahile
Belki bir deniz kızının kollarına
Gideceğim

Kösnül ve yabanıl bir gülümsemeden
Gri kentin incinmiş tüm şarkıları
Gelsinler ve uçursunlar düşlerini
Akşamın karanlığı çökerken
Bu akşam yalnızlığımla küsüm
Tüm kucaklamalarım size
Özgürün kanatlarından