Müştehir Karakaya - Oralarda Hiç Mutlu İnsan

Tellerin ardında bahar yok da yok
Sitem keskin yamacı dağın
Oralarda hiç mutlu insan!
İçimde bin âhdır parçalanan
İçimde bini var bini yok kılan

Bir sabah bekledim bir damla şebnem
Kimbilir nerede gizlenmiş bir can
İçimde esmeyi unutmuş rüzgar
Avâre âvâre dolaşan beden
Kimbilir nerede hangi yerdeyim
Hangi ırmakların menfezindeyim Niçinim nasılım nerelerdeyim
Oralarda hiç mutlu insan!

Bir dilek taşına yol verdim gittim
Bilirim taşların dili yok amma
O dilek bir mezat taşının
Hırka giymiş bir dervişin başıdır
Zamanla yol alan içimde çocuk
Kesişen yollarda durak başıdır
Bir türkü nağmesi uzunca, derin
Yol gibi teller de mevsimle tutsak
Oralarda hiç mutlu insan!