Müştehir Karakaya - Neriman'ın Mektubundan Yüreğime Yansımalar 1

I.
Ben güz yapraklarıyla işliyorum yüreğimi
Ondan sararıyorum
Adım hüzün
Acının öz kardeşidir hey
Bir de türkülerle
Sağanak yağmurlarıyla gelen
Neriman
İkimiz üç çiçekle vuruluyoruz alnımızdan.

Burada ölüm
Senfoni eşliğinde gelmiyor
Bir çobanın kavalındaki ezgiyle oysa
Bir sevgilidir
Akkoyun karakoyun bir o
Bir de dağdan kopup gelen yadigâr
Yadigâr diyorsam sen yağmur belle
İki gül yanakta domdom kurşunu.

II.
Yağmur yağınca
"Sadece üregim ıslani" diyor neriman
Sarışın bir duygu kaplıyor içimi
Halbuki neriman esmer
Sizin orada da ceviz ağacı var mı
Tişox cevizi örneğin
Ya da güz
En ince bir delilikle gelen
Mis gibi bir yağmur kokusuyla.

Ama yadigâr yağmuru yara yara gelmiştir
Kar yağmıştır ceviz ağaçlarına Beyazlatmıştır saçlarını
Türküleri ölmüştür, çiçekleri öksüz
Yadigârin üregi.

III.
Yağmurlarla binbeter ıslanmıştır
Saçlarının her teliyle harbettiği gün
Ellerinden çiçekler koparmıştır neriman
Gözlerim yorulmuştur
Ellerim yaprak yaprak güz sarısı dedim ya
Bir bulut sevdasıyla bir derya gemisi
Alıp alıp götürmüştür ayrılık
Ayrılık ve lodos
Neriman mektubuna
Bir demet kış düşürmüştür.

Ve bir asker ve bir kadın
Darmadağın
Darmadağın yürüyorum.

Ben diyorsam ki
Neriman biraz kadınca
Biraz da genç kopartılmış dalından
Bir gonca gibi
Yürüyor diyorsam, üşüyorum
Ve bir asker ve bir kadın
Bir de yadigâr yüreğini saçmıştır üzerlerine
Ağlıyorsam
Kimsin diyorsam neriman kurşun ata ata
Bırakıp giderken vuruluyorsam.

Darmadağın.