Müştehir Karakaya - İçimde Dağ Çıbanı

İçimde bir dağ
Nasıl yankı verirse
Öyle ses vermeliyim doğan güneşe

Bana bir masal oku
İçinde anka kuşları cirit atsın
Şehrazat her sabah
Uyku tadında bir oğul versin
Padişah döşeklerinde
Yavru ceylanlar koşsun dağ eteklerinde
Sonra yokolsun gözlerinde avcının

Yumuşak yastıkları unuttu başım
Artık rüya tabircisiyim karanlık mahzenlerde
İçimde bir dağ çıbanı kanar durur Rüyamı bölüyorsam geceler içinde
Bu yüzden
Bu yüzden ben sancılarımı sabaha saklayamam
Biraz kürdüm kördüğüm olmuş saçlarım
Tarayan bir elin sıcaklığını bilmem
Biraz da topalım yürüyüşleri taklitten

Kimin ağırlığı yok ki kambur sırtımda
İki gözüm, belalım
Şehri tutup tutup yontmaktan
Ellerim çiçek açmaz oldu
Artık kışı yaşamıyor kardelenlerim
Ki ben hep vurgun yedim
Denize tutunmaktan