Müştehir Karakaya - Hep Kendimden Kaçış Bu Yağmur

Bulutları yere indiren
Puslu şehirleri sevmek yeniden
Yağmur en çok nisanları sever
Her gün bir gölgenin cenazesi
Bu şehirden
Her gün peşine düştüğüm
Bir hayal gemisi
Çekilen sürgün özlemi
Yalnızlığa hasret
Benimkisi

Benim öyle ahım şahım
İdam fermanım yok
Sıradan
Bir kimsesizlik ateşi
Şehre kol kanat gererken
Her yağmur
Her ağlamak ve sürgün Kendimden
Baygın biraz da kaypak
Bir sokak
İçinde barındırır mutlaka
Sıcak bir ekmeğin kokusu gibi
Bilgeliğe inat
Ağlamaklı şiirimden

Bu yağmuru bu sokağa
Belki bir park yalnızlığına
Eski bir anıyı kareleyen
Belki bir fotoğrafa
Sığdırma gayretim
Hep yağmurdan
Hep ihanetten

Hep kendimden kaçış bu yağmur
Hep şehirlerin küflü cesetlerinden