Mustafa Yiğit - Boran

Kurşun gibi
Çöktü,gökyüzü.
Karanlığa kuşandı
Yeryüzü
Bekleyişte.
Toz duman yüreğim
Dayanamaz artık
Nedir bu uğultu
Bu buhran.
Yeter artık
Boşalt yükünü
Yalnızlığıma akıyor zaman.

Yarılsın kara bulutlar.
Parlasın maviliklerde
Hasretine yandığım
Gözlerinin rengi.
Al yanaklarının
Rengi vursun
Işık hüzmelerinden,yüzüme.
Derman olsun
Kanayan yüreğime.

Bir başıma
Bu yerde
Diz boyu sefaletim.
Yakarışlarım boş! Rüzgar çılgın
Çarpıyor
Kara bağrıma.
Ağaçlar
Göz yaşı döküyor üstüme.
Savrulan
Dal sesleri
Paylaşıyor yalnızlığımı.

Gökyüzü heybetli
Gürlüyor.
Telaşından
Çarpışıyor bulutlar.
Akan ışık kıvılcımları
Parçalıyor
Deli yüreğimi.

Bir duman
Bir boran oldu
Taze baharım.
Yeşerecek
Ne umudum kaldı
Ne de,yarınım.
Kükreyen
Sel dağları
Aşkımı aldı
Götürdü bu gün.