Mustafa Özçiçek - Uyandırma

Sakin ol seher yeli, kıyameti koparma,
Canan derin uykuda, hemde güzel rüyada.
Camları parçalayıp, özel odaya dalma
Kalkınca aklı kalır, o geceki dünyada.

Kim bilir kimi gördü, babayı anneyi mi?
Sırdaşıyla söyleşip, arkadaşlarını mı?
Amcayı ve teyzeyi, genç ölen ağabeyi mi?
Yoksa askerlik yapan, çavuş kardaşını mı?

Issız bir çöle düşüp, soğuk su mu aradı?
Yüce dağlar başında, kurtlarla mı savaştı.?
Özlem duyduklarına, kavuşmaktır muradı
Rüyaların bazısı, gerçeklere yaklaştı.
Yoksa güneşliyor mu,bir deniz sahilinde?
İpek gibi tenini, güneşte mi yakıyor?
Hovardaca gözler var, plâjdaki kiminde
Buna rağmen kendini, kuma mı bırakıyor?

Rüyanın etkisiyle, terler içinde kalır,
Biraz serin eserek,kurutsan bedenini.
Bilinçaltı düşünce, uyuyunca uyanır,
Gecelere bırakır, hayal gerçeklerini.

Uyandır sen yârimi, sabahın seher yeli,
Kıyamadım bir türlü, uykusunu bölmeye.
Yanaklarında açtır, pembe ÇİÇEK'li gülü
Mutluca yaşayarak, doymayalım gülmeye