Mustafa Kemal Özdemir - Kaybetmek İçin Sevmedim

İnan seni kaybetmek için sevmedim
Ellerini kaybetmek istemedim
Saçlarını, varlığında yok olduğum gözlerini
Varlığını kaybetmek istemedim
Ve tüm hislerini
Ben seni sen olduğun için sevdim
İnan seni kaybetmek için sevmedim

İçinden içimin yok olmasını istemezdim
Seni istiyorum, kırlarda arzu ettiğim çiçekler hatırına
Seni istiyorum, denizdeki umman anısına
Ben seni istiyorum
Bir başıma yürürken yollarda
Kalbimden kalbine akan gözyaşları yangınında
Yeminler olsun gideceğini bilemedim
Varlığını kaybetmek istemedim
Ben seni sen olduğun için sevdim
İnan seni kaybetmek için sevmedim

Kal desem kalmazsın, gel desem gelmezsin
Coşkun çağlayan ırmaklarda buluşalım o zaman
Kimsenin bilmediği
Sadece senli ve benli
İçindeki gizli sevdayı ver bana
Bulmak istiyorum sendeki beni Varlığını kaybetmek istemedim ki
Ellerini kaybetmek istemedim
Varlığında yok olduğum gözlerini
Ben seni sen olduğun için sevdim
İnan seni kaybetmek için sevmedim.

Ağustos sıcağının alevinde kaybettim seni
Sabah serinliğinde aradım sesini
Geceleri ay ışığına sordum sensizliği
Bir çay bahçesinde otururken bile
Aklımdan geçmedin değil hani.
Kırılan bir bardağın sesiydin
Gürültülü şehrin kalabalığını her an haykırışıydın
Ellerinden oyuncağı alınmış bir çocuğun
Donuk bakan gözleriydin
Saatler gibi, günler, aylar
Ve hatta
Yıllar gibi ağır ağır geçtin içimden
Yeter ki üzülme sen
Ömrün boyunca eksilmesin tebessümün yüzünden
Yine de bilmeni isterim
Varlığını kaybetmek istemedim ve tüm hislerini
Ben seni sen olduğun için sevdim
İnan seni kaybetmek için sevmedim.